DE OPLOSSING

De Paus hield zijn geheime audiënties in een van de verborgen kamers van het Vaticaan.     Hij was in het gezelschap van  twee van zijn secretarissen: de Zeer Eerwaarde Heren Vincenzo Cabliari en Luigi Portabaglio.  Heel wat gasten waren de revue gepasseerd. De Paus begon moe te worden.

Ze komen me de strot uit”, verklaarde de Heilige Vader, “wie is de volgende idioot?”

De Zeer Eerwaarde Heer Cabliari kuchte even en antwoordde:  “ de volgende bezoeker is William D.F. Richardson, hoogleraar aan de universiteit van Boston.”

Even later zat William Richardson in een zetel tegenover de Paus en zijn secretarissen. Na de gebruikelijke plichtplegingen zei de ietwat slungelachtige Amerikaanse geleerde plots: “Zijne Heiligheid, ik heb U iets zeer belangrijk mee te delen, iets dat een enorme impact zal hebben op de gehele menselijke samenleving. Ik heb een geweldige uitvinding gedaan.”

Toen de man even aarzelde sprak de Paus: “Hopelijk weer geen nieuwe contraceptiepil.  Daar  hebben we onze buik van vol..”

“Ik heb een middel uitgevonden dat de mens onsterfelijk maakt!”, verklaarde de hoogleraar plechtig.

“Maak dat je opoe wijs”, lachte de Heilige Man zijn hartelijke lach, terwijl de secretarissen beleefd meegrinnikten.

“Ik zweer het !”, riep de geleerde ,zichtbaar ontroerd.

“Ik heb over die man gelezen”, fluisterde Cabliari tot de Paus, “hij is een genie in zijn branche, hij deed al heel wat uitvindingen. Ik ben geneigd hem te geloven.”

“Als dat alles waar is , kunnen we onze winkel wel sluiten”, opperde de andere secretaris.

De Paus knikte nadenkend. “Heb je bewijzen, meneer Richardson?”

“Hier zijn de bewijzen”, riep Richardson, terwijl hij een fles van onder zijn jas haalde.

“ Dat lijkt wel whisky”, was het antwoord van Zijne Heiligheid,  zich begerig de lippen likkend.

“Nee”, zei de Amerikaan, het is wel een whiskyfles, maar hierin zit wel degelijk het

levenselixir.”

“En geeft dat drankje werkelijk onsterfelijkheid?”, onderbrak de Paus.

“ Ik gaf enkele druppels aan mijn konijn Wilbur”, legde Richardson uit, “Daarna heb ik proeven gedaan en de celstruktuur van Wilbur was zo gewijzigd dat we voor honderd procent mogen aannemen dat het dier onsterfelijk is, ik ben trouwens van plan om mezelf toekomende  week wat van het drankje toe te dienen.”

“Geef hier die fles”, zei de Paus.

Richardson overhandigde de whiskyfles met een geelachtig vocht er in aan de Heilige Man.

“Is dit alles wat er tot nu toe van het elixir is geproduceerd?”, vroeg de erfgenaam van  Petrus.

"Alles”, antwoordde de bioloog, “maar enkele druppels volstaan om eeuwig te leven!”

“Ach zo”, knikte de Paus, terwijl hij terzelfder tijd een rode knop indrukte op de armleuning van zijn pauselijke troon. Er ging een valluik open onder de zetel waarin Richardson was gezeten. Zetel en man verdwenen door het luik. Het scheen minutenlang te duren voor de langgerekte, langzaam wegstervende kreet werd onderbroken door twee plonzen, kort na elkaar.

“Amen”, zei de heilige man.

“Amen”, beaamden de secretarissen.

Sinds die tijd lopen er een onsterfelijke Paus, twee onsterfelijke pauselijke secretarissen en ook een onsterfelijk konijn, Wilbur genaamd, op de wereld rond. 

Pierre Schaerlaeken