BEELD
|
|
|
|
|
|
|
|
WOORD
winterhanden op vale wangen
en het water is een spiegel
van getuigenis
waarop takken van een stervende
boom hun ruste kennen
en 'k weet nie of de avondstonde
de liefde zal vieren onder een
halfvolle maan en een wake
van een handvol sterren
maar de liefde zal blijven
toeven in 't herte van wie
de koude niet kent maar
waar het leven een tekening is
van kinderhanden
voor elk seizoen een kleur
voor elke kus een bloem
zo kunnen wij de ruste kennen
bij de waterspiegel en de stervende boom
Hubert Samson
----------
Zij lag als perzik de
zomer op het behang
te versieren in en rond
het hemelbed dat
zwoel op haar sierlijke
poten de dans ontsprong van
de vlinders die haar buik
dirigeerden tot de noten
een geslaagde collage
van een wonderbaarlijke
symfonie hadden gesponnen
En kwijlend likte ik het zoete
leven van haar heuvel
ten zuiden van haar perzikmond
die stamelend om meer vroeg
slechts één woord geschreven
op haar vale huid was het begin
van een wondergedicht
geschreven met bevende hand
maar in de kamer van mijn hart
danste de muze een nooit vertoonde
tango gehuld in rode zwoelheid
als een rode baccarat geplant in haar tuin
de maan was vol die nacht
en ik schreef het blad vol
met mannelijke onmacht
en omdat ik niet beter kon.
Hubert Samson
----------
Boven in het trappenhuis van
duizend wolken
verloor ik mijn kinderlijke ziel
verloor ik de rust van het onbewuste
vond ik de woorden mij toegezonden
boven in het trappenhuis van
duizend wolken
verloor ik mijn speelse tederheid
verloor ik de nachtelijke liefde
vond ik lusten en zonden
boven in het rijk der marginalen
verloor ik mijn waardigheid
verloor ik alle vaderlijke raad
vond ik gestorven bloemen
waarop mijn gedichten te lezen stonden
maar nu blijf ik waar ik ben
en vind mijn woorden bij u
mijn vriend, mijn liefste die
ik al jaren ken.
Hubert Samson
----------
Als jij in het
vaarwater van
mijn tranen
de oever bereiken
wil
en de stormen
in mijn hart
bedwingen kan
dan rest ons
de hoop te leven
tot het einde
van elk genot
en alle smarten
worden dan gedichten
die ik niet
vinden kan
Hubert Samson
----------
de avond ritselt
tergend traag
klaarheid naar
ondergang
- katten worden speels -
een mug zuipt
mijn bloed
zwoel siert
de nacht
ondeugend uw ogen
tot bladgoud
- vingers trillen -
pianissimo
koning in het rijk
van voorspelige partituren
buigt zijn klank tot forte
-alles wordt symfonie -
't genot verbrijzelt
uw gladde huid
in stuiptrekkend rood
en schreeuwt mijn naam
de nacht wordt slap
en drinkt de liefde.
Hubert Samson
