Pierre Schaerlaeken was een kunstenaar met een maximale begaafdheid en een minimaal zelfbeeld.
Hij schreef liedjesteksten, toneel, korte verhalen, maar vooral poƫzie. Het regende poƫzieprijzen, hij koesterde ze wel, maar ging er niet groot op.
Zijn dichtbundel āWoud van Steenā had succes.
Hij werd āLaureaat van verdiensteā en was jaren een keurige secretaris van Stuifmeel. En hij verdiende ze allebei!
Ook publiceerde hij in heel wat tijdschriften en verhalenbundels.
Eer en glorie kwam hem toe, maar hij was geen narcist, wel een ingoed mens.
Rust vond hij in zijn tuin, ontspanning in de science ā fiction ā wereld, het erotische in de āFlamencoā.
Vóór zijn ziekte kreeg hij het dagelijks bezoek van het geluk, dat hij vond in kleine dingen.






























































