overzicht activiteiten per jaartal
Nadat ze hun jongensdroom van piloot, brandweerman of troubadour aan de haak hadden gehangen, werden vijf mannen – los van elke zekerheid – dichter. Dat was een goedkoop idee, want met potlood en papier ging je al een heel eind ver. Ze noemden zich ‘Stuifmeel’, want ze waren graag mannelijk en stuifmeelden er maar op los. Alleen stampers werden geweerd als kiespijn. In hun poëzie zwegen ze heel wat dood en brachten nog meer tot leven, want poëzie is schrappen. Met shows, geïllustreerde dichtbundels en poëziewedstrijden bewogen ze zich ‘extra muros’. Ze overgoten hun zomerzotheid met een paar duvels en zochten naar vormen voor hun niet -te- bestuiven passies. Op dat moment had er waarschijnlijk maar één het laatst woord, want er werd een voorzichtig stampertje op de dichterlijke rooster gelegd. Na een korte tijd noemde de toen al zieke voorzitter haar een vrouw -met- pit. De medestuifmelers hadden iets over gedrevenheid en werken gehoord. Meer was er niet nodig om zelfs als stamper voorzitter te worden.
Een poëziewedstrijd bracht een tweede dichteres tot leven en samen kregen ze de permissie om ook na de bloeitijd tot vrucht uit te groeien.
Gilberte Aerts – voorzitter kunstcollectief Stuifmeel
De stichters van Stuifmeel in april 1996
Nadien volgden volgende leden
Uitgaves verschenen in chronologische volgorde:
Stuifmeel 